mezarlar

yeniden doğuşu simgeleyen bir at gördüm dün gece.
kibritten insanları,çamurdan binaları olan sokaklarda.
gargat ağaçlarının yapraklarıyla doluydu,
temassız sokak lamlalarının altı.
yanan dünyanın etrafında el ısıtmaya çalışan veletler,
kumarı kahve masasında öğrenen zavallı öğretmenim.
yeşil kahve tomurcukları...
bir at gördüm dün gece,
yağmuru üflemesi ile durduran ,
ve ağzından küfür eksik olmayan ,
rahminde kan dolu.
şimdi bebek mavisi duvarlarım...
inandırmaya çalıştığım benliğim gibi.
mezarlara basarak ilerledim ,
kum gibi yağmurun altında.
kapımın önünde,ayaklarımın altında
aklımda annemin sözü,
çocukca çarpılma korkusu.