2 Aralık 2013 Pazartesi

   Yaşlanmaya başladım sanırım ya da yaşanmışlıklar bunu hissetmeme sebebiyet verdi. Daha bir olgun yaklaşıyorum, daha bir olgun seyiriyorum. Artık anlamsız objelerde anlam arama olayını bıraktım, bulutta bir farklılık, çalıda bir yalnızlık saçma.İnsan çocukca duygularını kaybettiği zaman onları özler mi? Bilmiyorum.
  Bir fala bel bağlamak, belki de şekillendirmek istediklerimizi başkalarının kulağından duymak gibi. Bir psiklologtan ne farkı kaldı ki falcının...
  Kelimelerin çoğunu anlamsız yere kullandığımda kendime kızıyorum, diyorum ki sen sadece geveze insanların konuşmasını seversin, geveze değilsin.Bu yüzden lafı kısa kesmeli ve olayı bitirmelisin.Senin yerine başkaları konuşmalı, sen dinlemelisin.Hayat belli bir yaştan sonra insanın öğretmeni oluyormuş, yaşadıkların yaşayacaklarının göstergesiymiş.Çok doğru zamanında ilerde pişman olursun denen her şeyden pişmanım şimdi. Bir çocuğum olduğunda onu hayatını değiştiricek konular hakkında uyarmayacağım, ilerde seçim yapmak zorunda kaldığında ben aklına gelmeyeceğim, benim annemin etkisi büyük bunda. Bugün valizimi toplayıp gitmek istesem, akşam eşyalarımı geri çıkartırım